In de middeleeuwen werd een bewapende ruiter ridder genoemd.
De term "ridder" komt van het Oudfranse woord "chevalier", wat "ruiter" betekent. Ridders waren bereden soldaten die behoorden tot de adellijke stand. Ze werden opgeleid in de kunst van het vechten en de edele code, en moesten zich houden aan een gedragscode van eer en moed.
Ridders speelden een belangrijke rol in de middeleeuwse samenleving. Ze vochten in veldslagen, beschermden de zwakken en verdedigden het christelijk geloof. Ze genoten een hoge status en werden gezien als helden en voorbeelden van ridderlijkheid.
Naast de term "ridder" werden er ook andere benamingen gebruikt voor bewapende ruiters in de middeleeuwen, zoals:
- Knap (een jongeman die nog geen ridder was geworden)
- Edelman (een lid van de adel)
- Heren (een meervoudsvorm van "heer", wat een mannelijke edelman was)
- Ruiter (een algemene term voor iemand die te paard vecht)
De specifieke benaming die werd gebruikt, kon variëren afhankelijk van de rang, status en context van de bewapende ruiter.